پیِه دو پل (به فرانسوی: Pied de poule) یا دندان سگی (به انگلیسی: Hounds thooth) یکی از قدیمی‌ترین پارچه‌های تولیدی دست بشر است. قدمت قدیمی‌ترین نمونه یافته‌شده این پارچه به ۳۶۰ سال قبل میلاد مسیح باز می‌گردد. این پارچه اصالتی اسکاتلندی دارد و در طی قرن‌ها، همچنان طرح اولیه خود را که با تار و پود پشمی سیاه و سفید نساجی می‌شد، حفظ کرده است. البته امروزه این پارچه، به رنگ‌های دیگری نیز تولید می‌شود.
در گذشته این پارچه، اغلب برای فصول سردتر سال استفاده می‌شد. پارچه pied de poule از آنجاییکه اغلب با الیاف پشمی نساجی می‌شد، در زمره پارچه‌های گرم و ضخیم قرار می‌گرفت. اما امروزه این طرح از پارچه با بافت‌ها و ساختارهای سبک‌تری حتی در کالکشنهای تابستانی نیز به چشم می‌خورد. یکی از برندهایی که علاقه زیادی در ترویج مجدد این نوع پارچه دارد، برند بریتانیایی الکساندر مک کویین است. این برند از سال ۲۰۰۶ اغلب با کالکشنهای پاییزی، سعی دارد تا به این پارچه، جانی دوباره ببخشد.
جذابیت این پارچه به دلیل بازی با شناخت و درک ما از طرح و رنگ است.
مغز انسان، به هنگام نگاه کردن به پارچه‌های طرحدار، درگیر یک بازی ادراکی از عمق رنگ‌ها می‌شود. پارچه پیه دو پل نیز یکی از مثال‌های این بازی ادراکی، برای مغز است. پی بردن به عمق رنگ سفید یا سیاه پارچه، ذهن بیننده را درگیر می‌کند. اینکه در یک لحظه ما پارچه را با پس زمینه‌ای سفید یا سیاه می‌بینیم، جذابیت بصری زیادی ایجاد کرده است.
این کُنش‌های مغزی که باعث جذابیت این پارچه می‌شود، دقیقاً مانند زمانی است که به پوست گورخر می‌نگریم. تشخیص سفید یا سیاه بودن پایه رنگی پوست گورخر برای مغز انسان به دلیل درک آنی متفاوت و حتی گاهی اشتباه، جذاب است. شاید در یک لحظه فکر کنیم که پس زمینه طرح گورخری سفید است اما در کسری از ثانیه آن را سفید نیز می‌بینیم. پارچه پیه دو پل نیز دقیقاً تاثیری اینچنینی بر روی ادراک بصری دارد. از نظر طراحان لباس زیادی، این پارچه توانایی بالایی برای درگیر کردن مخاطب دارد.
در ترندهای سال‌های اخیر، این پارچه بیشتر با ترکیب رنگ‌های زیتونی و خانواده قهوه‌ای رواج یافته است. البته نوستالژی سیاه و سفید این طرح همچنان با قدرت در کالکشنهای برندهای بزرگی چون شنل استفاده می‌شود. آخرین کالکشن زمستانی برند شنل که توسط کارل لگرفیلد قبل از مرگش طراحی شد، تماما با پارچه پیه دو پل به نمایش درآمد.