چند روز پیش در حال بررسی نتایج جستجوی سایت بودم که به موضوع جالبی برخوردم: در جستجوی کلمات کلیدی گوگل، متوجه شدم که کاربران بارها عبارت “استایل گیک” یا “نرد” رو جستجو کردند. این مسئله برای من جذاب شد و به این فکر افتادم که شاید این موضوع به یکی از ترندهای امسال تبدیل شده باشد. به همین خاطر تصمیم گرفتم در اینجا در موردش بنویسم.

ترندهایی که در دنیای مد و استایل به وجود می‌آیند، اغلب به این دلیل است که گروهی از مردم به طور ناگهانی از آنها استفاده می‌کنند. در دوره استایلینگ، در مورد نحوه شکل‌گیری ترندها صحبت کرده‌ام و به طور کامل توضیح داده‌ام که چگونه ترندها ساخته می‌شوند. اینجا قصد ندارم دوباره به این موضوع بپردازم، بلکه می‌خواهم اشاره کنم که بسیاری از ترندها ممکن است ریشه در جریان‌های تاریخی مانند فرهنگ‌ها و خرده‌فرهنگ‌ها داشته باشند. این یعنی نگاه به گذشته.

در واقع، ما همیشه در حال سفر به زمان هستیم و ممکن است چیزی که حتی ۵۰ سال پیش وجود داشته، با هنجارها و رویکردهای جدید دوباره در دنیای فشن بازگشت کند. به همین دلیل، بعید نیست که بگوییم بسیاری از ترندها در واقع برگرفته از خرده‌فرهنگ‌هایی هستند که در گذشته وجود داشته و حالا قصد داریم از المان‌هایی از آن فرهنگ‌ها در استایل خود استفاده کنیم. این باعث می‌شود که ترندها به شکلی جدید بازسازی شوند.

حتی در مورد واژه‌های دیگری که شاید این روزها زیاد از آنها شنیده باشید، این روند مشابه را می‌بینید. به عنوان مثال، زمانی که واژه “اولد مانی” (Old Money) به وجود آمد، قرار نبود که فقط افراد پولدار باشیم تا این سبک را بپذیریم، بلکه بیشتر هدف ما استفاده از برخی المان‌های این فرهنگ بود.

اما اصطلاحی که می‌خواهم در موردش صحبت کنم، “گیک” یا “نرد” است.

گیک یا نرد به چه کسی گفته می‌شود؟

همانطور که از اسمش پیداست، این واژه برای افرادی به کار می‌رود که به طور عامیانه به آنها “خرخون” گفته می‌شود؛ افرادی که به شدت به درس و کتابخوانی علاقه دارند. جالب اینجاست که این خرده‌فرهنگ در دهه ۱۹۵۰ توسط دانشجویانی شکل گرفت که به شدت به مطالعه علاقه داشتند. این افراد معمولاً پیراهن‌های چهارخانه به همراه عینک‌های ته‌استکانی با فریم‌های بزرگ می‌زدند و شلوارهایشان را بالاتر از خط طبیعی کمر می‌بستند.

در ابتدا، این سبک پوشش به نظر عجیب و غریب می‌رسید و به نوعی به عنوان یک حرکت اعتراضی تلقی می‌شد. اما به تدریج این استایل در بین دانشجویان جا افتاد و باعث شد تا این نوع پوشش حتی در میان دانشگاهیان به نشانه‌ای از علاقه به درس و مطالعه تبدیل شود.

این استایل به قدری محبوب شد که المان‌های خاصی از آن، مثل عینک‌های فریم‌دار بزرگ، تبدیل به اکسسوری‌های آیکونیک برای کسانی شد که به دنبال مطالعه و تکنولوژی بودند. حتی در دهه ۱۹۷۰، افرادی که عاشق تکنولوژی بودند، شروع به استفاده از این سبک پوشش کردند و سعی کردند خود را به این شکل نشان دهند.